Δεν έριξε δα και το instagram μωρέ ο Γιώργος Σαββίδης

Ο Γιώργος Σαββίδης ανήκει στην κατηγορία με τον γενικότερο τίτλο «συνήθεις ύποπτοι» όταν η αναφορά γίνεται σε αναρτήσεις που προκαλούν… χαμούλη στα social media. Ο γιος του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ ΠΑΟΚ δεν το σκέφτεται δεύτερη και τρίτη φορά πριν μπουμπουνίσει οτιδήποτε στους προσωπικούς λογαριασμούς που διατηρεί. Το τελευταίο ποστ μέσω του οποίου ευχήθηκε καλή τύχη στις αντιπάλους του Ολυμπιακού και ΑΕΚ ήταν αρκετό για να ανάψει φωτιές. Από τη στιγμή που πρόκειται για παράγοντα (και μάλιστα μεγάλης ομάδας) είναι λογικό. Αν επρόκειτο για νεαρή στάρλετ που ανεβάζει φωτογραφίες με ελάχιστα ρούχα θα ήταν επίσης λογικό να «ρίχνει το instagram» ή να «μοιράζει εγκεφαλικά». Έτσι πάνε αυτά.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Ο καθένας μας στο internet μπορεί να επιλέγει όποια περσόνα επιθυμεί. Από τη στιγμή που χρησιμοποιεί το ονοματεπώνυμό του, πάντως, συνήθως επιλέγει απλά να εκφράζει το ποιος είναι. Να εκφράζει τον εαυτό του ή να τον πουλάει (εντός κι εκτός εισαγωγικών) στο κοινό και τους πελάτες του (ξανά με ή χωρίς εισαγωγικά).

Η χρήση των Μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι από μόνη της μια ιδιαίτερα πονεμένη ιστορία. Το κάθε μέσο το αντιμετωπίζουμε σαν προσωπικό μας χώρο και δίχως αναστολές δίνουμε στον οποιονδήποτε την ευκαιρία να ρίξει μια ματιά στο σαλόνι, το αυτοκίνητο –ακόμη και την κρεβατοκάμαρά μας. Δίνουμε αβέρτα στοιχεία για το τι σόι άνθρωποι είμαστε, τι μας αρέσει και τι όχι, την δουλειά μας, τα παιδιά μας. Ρίχνουμε τις ευχές μας, τις κατάρες μας, τα γαμωσταυρίδια μας.

Πλακωνόμαστε διαδικτυακά με τύπους που δεν συμφωνούν μαζί μας, κράζουμε όσους θεωρούμε πως προσβάλλουν την αισθητική μας ή τους προσβάλλουμε εμείς για τα δικά τους πιστεύω. Ένας αχταρμάς που πάει ασορτί με τα μυαλά που κουβαλάμε στο κεφάλι μας. Και πολύ συχνά, ενώ έχουμε τη δυνατότητα να σκεφτούμε με καθαρό μυαλό μια και δυο φορές και να μετρήσουμε τα λόγια μας πριν πατήσουμε το enter, εμείς βγάζουμε προς τα έξω τον χειρότερο εαυτό μας.

Γιατί; Τι πάει να πει γιατί; Επειδή έτσι γουστάρουμε. Ποιος είσαι εσύ που θα τολμήσεις να κρίνεις τον Σάκη από τον Χολαργό, την Μαίρη από τα Τρίκαλα, τον Τζίμι-Ταμπούρια ή τον διοικητικό παράγοντα της τάδε ομάδας επειδή του κάπνισε να γράψει οτιδήποτε και με αυτό τον τρόπο να καταγραφεί η γνώμη του από την ιστορία;

Πολλοί θα πουν πως είναι διαφορετικό να ποστάρει π.χ ο Σαββίδης και διαφορετικό ο Νικολάκης από το Παγκράτι. Προφανώς τα μεγέθη είναι διαφορετικά, όπως και το κοινό που ο καθένας απευθύνεται ή τον αντίκτυπο που θα προκαλέσει.

Κάπου εκεί σταματούν και οι όποιες διαφορές. Η ουσία είναι ωστόσο η ίδια. Ο καθένας γράφει περίπου ό,τι γουστάρει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Και γιατί να το κάνει άλλωστε; Αφού είναι «προσωπικός» ο λογαριασμός ντε, λογαριασμό θα σου δώσει;

Η ευχή του Γιώργου Σαββίδη για καλή τύχη σε Παρτίζαν και ΤΣΣΚΑ Μόσχας σίγουρα μπορεί να κατακριθεί από τους περισσότερους. Πολλοί άλλοι τον έχουν ήδη δικαιολογήσει, θεωρώντας πως μπορεί να το κάνει ως ΠΑΟΚτσής που δεν θέλει να δει τους αντιπάλους της ομάδας που αγαπά να προχωρούν στην Ευρώπη, ως διοικητικό στέλεχος ΠΑΕ που ξέρει πως κάθε αποτυχία των άλλων μπορεί να του βγει σε καλό ή ακόμα και στο πλαίσιο του «ορθόδοξου τόξου μεταξύ Ελλάδος-Σερβίας-Ρωσίας». Κι έτσι να του δώσουν με τα σχόλια και τα μηνύματά τους τη δύναμη και το κουράγιο να προχωρήσει στο δρόμο που επέλεξε.